با عرض سلام خدمت دوستان عزیز اینو مینویسم بخاطر اینکه خیلی دوستتون دارم...
رمز و راز موفقیت حضرت امام (ره) در مرحله نخست، اعتقاد به خدا و در مرحله دوم، مردم باوری در راستای رضای پروردگار بوده است.
امام بزرگوار ما - مهمترین نکته در وجودش این بود که خود را حذف کرد و ندیده گرفت؛ تکلیف را محور کار و حرکت قرار داد؛ لذا موفق شد.
تمام زوایای زندگی حضرت امام (ره)، برای رضای خدا بود و فکر، اندیشه، عمل و حرکت وی برای خدا بود و این امر دلیل موفقیت امام خمینی (ره) بود.
امروز نه تنها به پهنای ایران اسلامی، بلکه به پهنای همه جهان اسلام، آثار امام (ره) هویدا و ظاهر گشته است.
شخصیت و رفتار هر شخصی برخواسته از نوع نگرش او به هستی و انسان است و بر اساس هم این نگرش، معنا، اهداف و اصول زندگی خود را تبیین می کند.
یکی از اصول اساسی در جهت بخشی الهی به رفتار و حیات انسانی، آموزه «تکلیف گرایی» و عمل بر اساس تکلیف و وظیفه شرعی است این آموزه، راهبردی بسیار ظریف و راهگشا برای یک انسان دین‌دار است که برای عمل و رفتار خود حجت معتبر و شیوه مطمئنی را می‌یابد.
و در عمل و نظر، انسان را از افتادن در شبهات و مصلحت سنجی‌های نابجا حفظ و سمت و سوی الهی به رفتار او می‌دهد. یک انسان دین مدار، سعی می‌کند در اعمال خود تکلیف‌مدار باشد؛ یعنی او ابتدا در پی شناخت وظیفه و تکلیف شرعی خود است؛ زیرا همان‌گونه که بیان شد، انسان در جامعه دینی بر این باور است که او بندة خدا می‌باشد و برای رسیدن به تکامل، باید ابتدا مسیر بندگی را پیدا کرده، سپس در این مسیر به واسطه انجام تکالیف و وظایفی که خداوند برای او مشخص کرده، خودش را به معبودش نزدیک می‌کند تا به سر حد منزل که همان خلافت الهی است برسد.
انسان تکلیف گرا وقتی به این امر به عنوان یک تکلیف نگاه کرد، دیگر از هیچ چیزی نگران نمی‌باشد و نتیجه این تکلیف هر چه باشد، برای او مساوی است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی «صبر» و «یقین» را از جمله خصوصیات بارز حضرت امام خمینی (ره) می دانند و می فرمایند:
« خدای متعال در سوره سجده، می فرماید کسانی که دو خصوصیت صبر و یقین را در خود بوجود آورند، به این موهبت بزرگ دست می یابند که خدای متعال زمام هدایت مجموعه های انسانی را به آنها می سپارد... امام راحل ما این تجدید کننده حیات اسلام درمیان ملتها، از این دو خصوصیت (صبر و یقین) برخوردار بود . او امید مستضعفان بود که به مسلمانان قوت و شوکت و به جهان اسلام نیرو و حرکت بخشید. باورهای شرک آلود را زدود و به همه فهماند که انسان کامل شدن و علی وار زیستن، افسانه نیست. او در ملتها این باور را ایجاد کرد که قوی شدن و گسستن از بند اسارت و ایستادگی دربرابر سلطه گران ممکن است.»
« آن بزرگوار، قوت ایمان را با عمل صالح ، شجاعت اخلاقی را با دوراندیشی و حکمت، صراحت بیان را با صدق و متانت، صفای معنوی را با هوشمندی و کیاست، ابهت و صلابت رهبری را با عطوفت، و سایر خصلتهایی را که مجموعه آن درطول سالها بندرت ممکن است در انسان بزرگی جمع شود، همه را با هم داشت ... حقیقتاً برای انسان بی نظیری مثل امام عزیز ، جا دارد که هوشمندترین ذهنها و صاف ترین دلها و جانها از احساس تعظیم و تکریم نسبت به او سرشار شوند. فرق است میان شخصیتی که بخاطر مقام و سمت ظاهریش مورد احترام واقع شود، با کسی که شخصیت و عظمت وجودیش، هر انسان هوشمندی را به تعظیم و تکریم وادار می کند. امام عزیز ما از این نوع انسانها بود.»
« از روز اوّل تا روزهاى آخر عمر، امام بزرگوار روى قشرهاى مستضعف، پابرهنهها و محرومان تکیه کرد. بارها و بارها در آغاز تشکیل نظام اسلامى و در طول ده سال عمر با برکتش در مقام رهبرى نظام اسلامى، به مسؤولان و به همه ما تأکید کرد که باید رعایت حال ضعفا را بکنید؛ شما مرهون طبقه پابرهنه این کشورید. عزیزان من؛ ملت بزرگ ایران! هر جا و در هر موردى ما به این توصیه امام توجّه نمودیم و در برنامهریزیها، قانونگذاریها، اجرا و عزل و نصبها، به این نصیحت عمل کردیم، پیروزى نصیب ما شد.»
اما حیف که از پیش ما رفت اگه بود این نبود روزگار....
